Hoe alcohol een 17 jaar lange vriendschap heeft vernietigd

Mijn beste vriend Jan was constant dronken en werd dan vervelend. Bijna elk feest lag hij in een hoekje te kotsen, was hij ruzie met mensen aan het zoeken of viel hij vrouwen lastig. Uiteindelijk heeft zijn alcoholgebruik onze 17 jaar lange vriendschap kapotgemaakt.

Door Anoniem
Leestijd 5 – 10 minuten

Dit verhaal gaat over een vriend (laten we hem Jan noemen) die ik heb leren kennen in groep 3 op de basisschool. Hij is het grootste gedeelte van mijn leven mijn enige echte vriend geweest. Maar die tijd is nu voorbij.

Ik werd extreem gepest op de basisschool en middelbare school. Altijd als ik met hem ging chillen voelde ik dat ik mezelf kon zijn, alsof ik me niet hoefde te schamen. Het was eigenlijk mijn enige ontsnappingsmomentje van de stressvolle tijden die ik in die periode heb meegemaakt. Jan en ik steunden elkaar altijd door dik en dun en waren niet van elkaar te scheiden. Ik vind dit belangrijk om te vermelden omdat het misschien kan ophelderen waarom ik zo lang heb vastgehouden aan onze vriendschap.

Kotsend in een hoekje

Het begon al toen we zestien jaar oud waren. Hij dronk bijna nooit, maar wanneer hij dronk ging het mis. En niet zo’n klein beetje ook. Het resulteerde in Jan liggend op de grond, in een hoekje of liggend in de wc. Wanneer hij begon met drinken kon hij gewoon niet meer stoppen.

Toen we nog jonger waren gebeurde het bijna nooit, aangezien Jan en ik bijna nooit naar feestjes gingen. We waren allebei niet zo populair en gingen liever samen een avondje gamen. Het probleem was dus nog niet goed zichtbaar.

Vanaf mijn 21^e levensjaar had ik opeens het uitgaansleven te pakken. Ik heb snel een vriendin gekregen en ben in Amsterdam gaan wonen samen met mijn vriendin. Dit was het omslagpunt, waarbij we telkens wat verder uit elkaar dreven.

“Binnen het eerste uur lag hij vaak al op de grond ergens in zijn eigen kots”

Ik heb hem uitgenodigd op alle feesten waar ik heen ging, of die bij mij thuis waren. Door de afstand en drukke schoolroosters zagen we elkaar bijna alleen nog op zulke momenten. Elk feest was het raak. We gingen naar een feest toe, kwamen daar aan en binnen het eerste uur lag hij vaak al op de grond ergens in zijn eigen kots. Soms kwamen we niet eens verder dan de voordeur. Ik mocht hem elke keer letterlijk naar huis dragen omdat hij gewoon niet meer kon lopen. De eerste aantal keren ben ik er rustig mee omgegaan. Dan maakte ik er wat grapjes over, in de verwachting dat hij ervan had geleerd voor de volgende keer.

Praten was moeilijk

Na een aantal feesten begon ik me echt zorgen te maken. Ik vroeg wat er aan de hand was en ik vroeg of ik hem ergens mee kon helpen om dit te voorkomen. Ik kreeg alleen het antwoord: ‘ja, ik weet niet’. Hij durfde ons vaak niet onder ogen te komen. Af en toe kregen we ineens een hele lap tekst via Whatsapp gestuurd. Maar die verhalen maakten onze verhoudingen niet echt beter. Meestal schoof hij gewoon de schuld op mij af.

De zorgen die ik had om mijn beste vriend werden alsmaar groter. Na een tijd heb ik de afspraak met hem gemaakt dat wanneer het nog een keer zou gebeuren, hij hulp moest gaan zoeken. Want dit soort alcoholproblemen gaan vaak samen met andere onderliggende problemen.

Direct de fout in

De keer daarna ging het volledig fout. We waren op een feest op koningsdag 2016. We hadden met een aantal andere vrienden ecstasy gebruikt. Jan was erbij, maar besloot alleen maar te gaan drinken. Na een tijdje kwam hij ons op de dansvloer opzoeken. Hij zei dat hij een vriend had gevonden die gratis bier aan hem zou schenken, en stormde weg door het publiek heen. Mijn vriendin en ik hadden geen zin om hem achterna te stormen door die massa mensen dus besloten we gewoon ergens te gaan chillen.

Na een tijdje besloten we ze toch maar te gaan zoeken. Ik belde zijn nummer en er werd opgenomen door een vrouw die zei dat ik naar de EHBO moest komen.

Ik kwam aan bij de EHBO-post en zag daar een EHBO’er staan die zoekend in de rondte aan het kijken was. Ik besefte dat ik waarschijnlijk naar haar op zoek was en rende naar de vrouw toe. Jan lag daar op de grond met een deken om hem warm te houden. Ze had hem gevonden bij een boom. Inmiddels hadden ze een infuus aangelegd en hem op een hartmonitor aangesloten. Op de monitor zag ik dat zijn hart stotterde.

Gelukkig kan ik altijd heel erg rustig blijven in situaties die op ontploffen staan. De EHBO-er zei dat er maar één persoon bij hem mocht zijn, dus ik heb mijn en zijn vriendin weggestuurd.

De EHBO’ers hebben me twintig keer gevraagd of hij drugs op had. Ze geloofden niet dat iemand in zo’n staat was beland enkel door de drank. Ze vroegen of ik zijn tas leeg wilde halen.

Tas vol lege flessen

Ik opende de tas, en die zat vol met flessen alcohol. We hadden twee flessen wodka meegenomen voor ons allemaal. Dat had genoeg moeten zijn voor de hele dag. Maar nu, nog geen twee uur later, waren de flessen leeg.

Na een aantal zakken zoutoplossing begon hij weer wat bij te komen. De EHBO’er zei dat ze hem voor controle wilden laten afvoeren naar het ziekenhuis. Ik zou hem wel weer naar huis kunnen sleuren maar ik dacht dat het misschien ook wel een goede les was. Ik wist ook dat hij maximaal eigen risico had, dus dat hij flink voor de ambulancerit zou moeten betalen. Hij werd dezelfde avond nog uit het ziekenhuis ontslagen.

“Ik was boos, verdrietig, geschrokken”

De volgende dag heb ik niet veel tegen hem gezegd. Ik was boos, verdrietig, geschrokken. Jan had ook niet veel te zeggen want hij kon zich zoals gewoonlijk niks herinneren.

Ik heb hem erop gewezen dat hij eerder met mij had afgesproken dat als het nog een keer zou gebeuren, hij professionele hulp zou zoeken. Ook die afspraak kwam hij weer niet na, met veel frustratie vanuit mijn kant. Want het ging helemaal niet goed met hem. Hierna volgden nog twee feesten waarbij hij zich volledig misdroeg. Ik begon me steeds meer te schamen voor hem. Ik begon steeds gefrustreerder te raken.

Helaas hadden we al samen een vakantie naar Sziget-festival in Hongarije geboekt. Ook hier zijn weer veel dingen gebeurd. Na Sziget hebben we elkaar een tijd niet gesproken. Alleen soms via Whatsapp.

Het loopt weer mis

De eerstvolgende keer dat we elkaar zagen was op de verjaardag van mijn vriendin. Jan kwam wat later binnen. Hij kwam al dronken binnen dus ik zei tegen hem dat hij even op zichzelf moest letten omdat hij al te veel op had.

Het had geen zin. Ik kon weer als een babysitter achter hem aanlopen en zijn bier afpakken. Maar zelfs met mijn inspanningen bleef hij doorgaan met drinken. Toen hij uiteindelijk ons appartement verliet, was hij compleet van het padje af. Onderweg naar de bus, honderdvijftig meter verderop, is hij weer een aantal keren gevallen en zelfs daarvan wist hij andere mensen de schuld te geven.

Toen was hij opeens verdwenen en kwam even later terug met striemen in zijn nek. Hij had blijkbaar met iemand gevochten. Daarna vond hij het leuk een andere vriend van me op de grond te gooien om even te laten zien hoe goed hij was in judo. In de stad was hij ook super asociaal. Hij betastte bijvoorbeeld andere vrouwen terwijl zijn vriendin er gewoon bij was. Hij was een absolute ramp en als we hem niet hadden verplicht te stoppen met drinken, dan had hij daar weer ergens in een hoekje gelegen.

Ik was er klaar mee

Na dat feest was ik helemaal klaar met hem. Ik heb hem gewoon een lijst gestuurd met de dingen die gebeurd waren die avond. Ik heb hem ook gezegd dat ik voor nu klaar was met deze vriendschap. Misschien kunnen we het over een jaar weer proberen, zei ik, maar voor nu is het klaar.

Na een paar maanden heb ik toch maar weer contact met hem opgenomen, om te vragen hoe het ging. Op een of andere manier miste ik hem wel. We hebben toen nog geprobeerd onze vriendschap opnieuw op te pakken. We hadden weer wat afspraken gemaakt, hoe we met elkaar om zouden gaan. Maar al snel bleek dat er te veel was gebeurd. Er waren te veel beschuldigingen over en weer.

Onze levenslange vriendschap is echt voorgoed voorbij.