Het moment is daar. Vorige week was eigenlijk de planning maar toen werd ik ziek. Nu, een weekend later voel ik mij topfit. Klaar om de diepte van mijn geest in te duiken.
Door Gonzo Soldado
Het plan was gelijk 30 mg te droppen. Ik ben wel atlijd van de high doses, thuis alleen op de bank in een sjamanistisch ritueel. 5 tot 7 gram gedroogde McKennaii’s zijn niet ongewoon voor mij. Als het in mijn lichaam converteerd naar psilocin kan ik het sowieso wel hebben, en zo niet groei ik van een moeilijke ervaring het hardst. Ik ontmoette de ‘Godfather of Changing Perspective’ en hij heeft mijn startersdosis 5 mg naar beneden onderhandeld als overtuigende harm-reductionist die hij is. Vooruit, 25 mg kan ook wel, dat staat op internet alsnog aangegeven als ‘heavy’.
Gezonde maaltijd
In de middag nog een gezonde maaltijd, een lekkere maispasta met geitenkaas en spinazie en daarna zo’n 5 uur gefast. Mediterend. Psybient op de achtergrond. Gefocussed op mijn ademhaling. Zo nu en dan paffend aan een grote sigaar. Mijn gedachtes springen van ‘wat als het veel te heftig is? Kan ik een research chemical wel vertrouwen?’ tot aan ‘wat als het niet genoeg is? Ga ik dan bijsnuiven? Of wacht ik tot de volgende keer?’
Ik speel wat op mijn Shamanic Drum om de gedachtes te laten passeren. Na 11 jaar hevig trippen heb ik het nog steeds, hoe dichter ik bij het moment nader, hoe meer excuusjes er in mijn hoofd omhoog poppen dat een andere dag misschien beter geschikt is.
Het duister is gevallen. Ik rol mijn gordijnen dicht, kaarsjes aan, lichten uit, wierook brandend. Ik smelt een dik brok copal op een kooltje in mijn parelmoer gekleurde schelp en adem de rook in. Met mijn smudgeveer laat ik de rook langs mijn hele lichaam kringelen terwijl ik zachtjes mijn prayers opratel. Ik voel me veilig, beschermd.
Ik sla hem achterover met een glas water, no way back
Ik weeg het poeder af, 25 mg, en glij het in een capsule. Ik zet een dikke vlam onder een palo santo stokje en laat de rook over de capsule kringelen en zet de intentie contact te maken met de Spirit van mijn Gonzo Triology. Ik sla hem achterover met een glas water, no way back.
Een uur later heb ik precies nog nul effect. Ik stuur mijn bron een berichtje dat ik niets voel van 25 mg, wat gek is omdat ik op internet lees dat dit een high dose is en snel werkend zou moeten zijn. Ik begin al te twijfelen: zal ik een lijntje bijnemen? Of is het dan weer te gek? Ik moet wel voorzichtig zijn, het is wel een research chemical.
Een klein lijntje
1 uur en 3 kwartier na inname voel ik me alsof ik een half portie truffels op heb. Lichte bodyload, kleuren enigszins scherper en met mijn ogen dicht in een heeeele transparante laag misschien een paar patroontjes. Hoe kan dit? Ik heb al zeker een maand geen LSD genomen dus heb zeker geen kruistolerantie. Toch maar een lijntje… Heel voorzichtig, laat ik zeggen… 7 mg… Klein lijntje dan.
Ik weeg het af en leg een wit lijntje op mijn bureau. Het voelt heel gek om van mijn sjamanistische vibe opeens over te gaan op het snuiven van wit poeder. Niet dat ik daar vies van ben maar dat koppel ik echt aan een andere context. Ik snuif het lijntje weg en ga weer op de bank zitten…
Op het moment dat ik op de bank neerplof en recht naar mijn televisie kijk word ik overweldigd door een kaleidoscopische tunnel van licht met open ogen. De Digital Tribalism-mix staat op en als visual zit daar een machtige sjamaan je aan te kijken met zijn Maraca in zijn hand. De tunnel bedekt de rest van mijn zicht zodat ik alleen de sjamaan waarneem en de rest om hem heen is gecovered met visuals. Wow! Het is prachtig. Ik ben touched. Ik pink een traantje weg.
Nieuwe liefde
Dit is het moment dat ik al voel dat ik mijn nieuwe liefde gevonden heb. Terwijl ik op de bank onderuit glij en mijn ogen rustig sluit wordt ik opgenomen in een wereld van oneindig veel geometrische patronen. Het voelt vrij, orgastisch zelfs, het heeft een hele seksuele vibe zonder dat ik fysiek opgewonden ben. Pure bliss. Ik adem door mijn neus en waardeer de geus van het spul wat in mijn neus blijft hangen. Fris, alsof het een mintsmaak heeft. Volledig subjectief uiteraard en gekoppeld aan het heerlijke warme samensmeltende gevoel.
Het neemt mij dusdanig op dat ik besef van mijn lichaam begin kwijt te raken. Mijn geest probeert zich om de ervaring heen te wrappen maar mijn ziel lacht hem uit. Ik tref hier een besef van humor. Kosmische humor. We leven in de Cosmic Joke. Ik hoor in de verte mijn lichaam lachen maar mijn ziel zweeft hier rond in kalmte, in een open ruimte van oneindig veel kunst en creativiteit. Mijn Guardians groeten mij en ik groet hun alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik voel mij beschermd. Ze zijn er voor me.
Een cartoon-versie van Hunter S. Thompson presenteert zich aan mij als de Gonzo-god. Zijn sigaret in mondstukje kringelt oneindig veel gekleurde psychedelische rook. Hij komt dichterbij en blaast zijn rook over mijn lichaam. Hoe dichterbij hij komt hoe intenser het voelt. Ik begin mezelf af te zetten met gedachtes als: Wat nou als het stiekem een bad guy is? Vermomd als mijn held?
Inzichten van de Gonzo-god
Opeens hoor ik mijn eigen stem door mijn hoofd galmen: ‘De weg van de minste weerstand, is het meest aangenaam…’
Fuck dit. Leef je eigen waarheid. Ontspan. Laat het over mij heenkomen. Don Gonzo komt weer dichterbij en reikt met zijn hand naar mijn hart. Hij legt het erop en ik voel een intens gevoel van zingeving. De Gonzo-god neemt plaats in mijn lichaam en opeens kijk ik heel anders naar mijn ervaringen. Dit is mijn kracht. De diepte van het onderbewustzijn verkennen en dit in begrijpbare taal op papier weten te krijgen. Ik ben een geboren Gonzo-journalist. Ik heb zoveel ervaringen verspild door ze niet op te schrijven. Mijn leven flitst voorbij, de heldhaftige doseringen en combinaties die ik heb durven maken uit pure nieuwsgierigheid lijken opeens waardevolle verkenningen. Wij psychonauten zijn de Neil Armstrong van onze tijd, de Columbus van het onverkende land in onze geest. Geschiedenis wordt hier geschreven. Ik neem mij voor meer trip-reports te gaan schrijven voor Changing Perspective, en mijn ervaringen als kinkster te delen op Fetlife.
Een mix van opwinding en ongemak overvalt mij bij de gedachte. Opwinding als stiekeme exhibitionist die ik ben. Schrijven en publiceren is pure exhibitionisme, je presenteert jezelf naakt aan de wereld. De ongemak voor alle mogelijke judgement, de haters. Mijn onzekerheid van vroeger komt weer opborrelen, dat was toch verleden tijd?
De weerstand loslaten
Ik voel de neiging het geestelijk stuk te slaan. Mijn mantra houdt me tegen. De weg van de minste weerstand is het meest aangenaam. Dan besef ik opeens dat ik juist weerstand bied tegen het kapotslaan. Ik laat de weerstand los. In mijn hoofd sla ik mijn onzekerheid stuk in 1000 stukjes die oplossen in het geheel. Alsof er een assertief deel in mij wordt aangewakkerd. Afgelopen met die onzekerheid! Nu is het mijn tijd!
Toch maar even pissen tussendoor. Het blijkt een flinke onderneming. Mijn motoriek is niet meer wat het is geweest en visuals zijn zo intens dat voorwerpen lijken te verschuiven en van grootte veranderen in een paradijs van kleur, patronen en lichten. In het toilet is het net alsof ik een kaleidoscopische tunnel inpis, gelukkig gaat alles mij goed af.
Okay, het is weer een uur later. Voor mijn gevoel heb ik de piek bereikt en zit ik op een stabiel plateau. Het voelde zo goed allemaal dat ik mezelf alweer richting mijn bureau getrokken voelde worden voor nóg een lijntje. Weer 7 mg, deed ’t hem net ook perfect. Weer de frisse mintsmaak. Weer neerploffen op de bank maar dit keer werd ik niet direct overvallen. Ik ging mediteren op de bank en het vereiste echt veel ontspanning en focus mij mee te laten glijden terug de hyperspace in.
Langzaam maar zeker beginnen de effecten af te nemen terwijl ik met een big smile op de bank lig na te genieten in de heerlijke afterglow. Ik eet een banaantje en steek nog een flinke sigaar op. Na een poos heerlijk en gedachteloos chillen pop ik een kattenoogje a la 20 mg Temazepam en doezel lekker op de bank weg in de benzo-roes.
Ik word heerlijk uitgeslapen wakker met een euforisch gevoel. Dit wordt een topweek! Ik voel het nu al. Ik pak een douche, maak een lekker ontbijtje en begin direct aan mijn trip-report…
Geef een reactie