Ik heb al eens eerder met een vriend en mijn vriendin salvia geprobeerd te roken. Bij die ervaring gebeurde er zo weinig dat ik dacht dat het allemaal wel meevalt. Tipje van de sluier: dat doet het niet.
Voorgaande ervaring: wiet, hasj, truffels, salvia, MDMA, 2-CB, ketamine
Ik heb al eens eerder met een vriend en mijn vriendin salvia geprobeerd te roken. Toen had ik een puurpijpje en volgens mij geen stormaansteker. Bij die ervaring gebeurde er zo weinig dat ik dacht dat het allemaal wel mee valt. Tipje van de sluier: dat doet het niet.
Deze keer heb ik een bong en een stormaansteker en zin om iets te proberen. Ik ga langs de smartshop en haal een portie 15x. Omdat het de vorige keer toch niet werkte, ben ik nu alleen.
De trip
Ik stop ongeveer een derde van de verpakking in mijn bong en neem een lekkere, dubbel gekoelde hijs en houd die dertig seconden in. Ik hoest hem een beetje uit dus ik neem nog een flinke hijs en doe hetzelfde. Langzaam ga ik liggen op mijn extreem comfortabele bank.
Een gevoel van sterke zwaartekracht trekt mij verder in de bank en een paniekerig gevoel bekruipt me. Alles, mijn hele gezichtsveld maar ook de hele realiteit, draait tegen de klok in maar staat toch stil. Dit veroorzaakt een ‘stagger’ effect, niet alleen visueel maar ook voor mijn tijdsbesef. Tegelijkertijd voelt het alsof er over mijn hele lichaam speldjes tegen mijn huid worden geprikt. Ik kijk een beetje naar boven, naar het ornament dat op mijn plafond zit. Langzaam word ik verder in het ornament gezogen tot ik in een compleet andere, 2D achtige wereld ben beland. Op dit moment heb ik geen idee of ik mijn ogen dicht heb, of dat ik überhaupt nog een lichaam heb. Ik ben een zwevend puntje bewustzijn in een oneindig uitstrekkende 2D wereld. Ik lijk naar beneden te zweven in een vierkante koker/blokkendoos met steeds veranderende kleuren.
Terwijl ik hulpeloos zweef voel ik een persoonlijkheid tegen me praten. Niet in woorden maar in gedachten. Laten we de persoonlijkheid Salvia noemen.
Hij plaagt me: ”Jongen, je weet niet waar je aan bent begonnen.”
”Oh oh”, denk ik. ”Ik ken deze plek.”
Salvia bevestigt dit: ”Je bent hier altijd al geweest, knul. En je zult hier ook altijd zijn. De droom, die jij ‘je leven’ noemt, is maar een tijdelijke pauze van wat er echt toe doet.”
Het onvoorstelbaar beangstigende gevoel van oneindigheid wordt steeds sterker. Zal ik hier echt tot in de eeuwigheid zweven? Er is niks te doen!
De volgende scène presenteert zich. Ik zie mij en de bank als één massief blauw object, zwevend in de diepteloze maar eindeloos diepe 2D-dimensie.
Het is al raar genoeg dat ik ben versmolten met de bank en niet kan bewegen. Maar wat doet er zo’n pijn? Opeens realiseer ik het me: het lichaam-bank-object wordt door een opening van een centimeter geperst. ”Dat past verdomme niet! Stoppen!!”, denk ik.
Mijn hele wezen wordt geplet en vervormd.
De mindfuck
Een bijzonder geluid begint. ‘legalize it…..” Wat is dat? ”and doooon’t criticize it….”.
”Het is Salvia die met mij probeert te fucken. Hij zet een nummer op, en ik hoor het ook nog gewoon. Wat is dit?”
Het lichaam-bank-object wordt laag-voor-laag als klittenband uiteen gescheurd. De lagen krijgen pauze van hun werk (het lichaam-bank-object vormen) onder het genot van een lekker reggae nummertje. Ze chillen in een even diepteloze als diepe, kale witte ruimte, ze hebben allemaal een bewustzijn.
Nu voel ik langzaam mijn bewustzijn terug komen. Ik kom tot de realisatie dat ik misschien wel aan het trippen was. En wat was dat voor nummer? Ik had toch Pink Floyd aan gezet? Als ik mijn arm probeer te bewegen, voelt het alsof ik klittenband van mijn lichaam af trek. Doet best wel veel pijn. De rare dimensie vervaagt langzaam, mijn echte leven/droom komt weer terug.
Dan bedenk ik het me ineens: ik had een week geleden per ongeluk Legalize It van Peter Tosh in de lijst gezet en hem vergeten weer te verwijderen. Ik dacht dat ik het hele nummer erbij tripte en dat Legalize It sloeg op Salvia. Ik moet lachen, om het feit dat ik zo tering hard heb getript, omdat ik dacht dat ik het prima alleen kon, en vooral omdat zo’n kleine vergissing tot zo’n gigantische mindfuck heeft kunnen leiden.
Ik ben nog zeker een uur heel vaag en chill, een gevoel dat niet overeen komt met het gevoel tijdens de trip.
Ik heb nog steeds geen enkel idee of ik heb bewogen of geluid heb gemaakt. Volgens mij lag ik bewusteloos te chillen op de bank maar ik zal het nooit weten.
Laat dit een les zijn: dat een stof een keer niet werkt, betekent niet dat het nooit zal werken. En let op je afspeellijst!!
Conclusie en commentaar
Het is op het moment van schrijven al een paar jaar geleden dat ik dit heb beleefd. Het heeft zo ongelooflijk veel indruk op mij gemaakt dat ik het gevoel heb dat ik weet hoe het is om dood te zijn, ik denk er nog bijna elke dag aan. Ik geniet meer van het leven en heb een permanent versterkte behoefte gekregen naar het verkennen van de mogelijkheden van onze hersenen. Maar elke keer dat ik het weer heb geprobeerd, durf ik niet meer. Als ik een hijs neem, krijg ik gelijk een paniekerig gevoel waardoor de tweede hijs niet meer durf te nemen.
Komt nog wel.
Tot de volgende keer, Salvia.
Lees ook: een harmonieuze flashmob in mijn hoofd (tripreport)