Samen met een vriend neem ik 225 microgram AL-LAD, een tripmiddel dat op LSD lijkt. AL-LAD blijkt minder headspace te veroorzaken dan LSD, maar dankzij de phenibut is trip nog visueler geworden dan ik gewend ben.
16:45: Locatie: thuis. inname 850mg phenibut. J. neemt geen phenibut.
Stichting CP raadt met klem af om verschillende nieuwe psychoactieve stoffen (NPS) met elkaar te combineren. Lees ook onze combinatiegids en gids voor gebruik van nieuwe drugs,
18:30: Inname 225 µg AL-LAD samen met J. bij hem thuis.
20:00: J. is nog boodschappen aan het halen. Ik ben bij hem thuis muziek aan het luisteren en de microcontroller met LED-strip opnieuw programmeren, aangezien deze bij hem thuis niet werkte. De headspace begint zich zachtjes aan te manifesteren. De bodyload bouwt zich op.
De eerste effecten
20:05: De come-up gaat in een sneltreinvaart.
J. is nu thuis en zegt dat hij ook zeer plots de effecten ervaart. Bij hem kwamen ze op tijdens de weg terug van de supermarkt naar huis en in de keuken werd het ineens duidelijk voelbaar voor hem.
20.10: Alles is al veel intenser. Er zijn patronen zichtbaar op de tegelvloer in de toiletruimte. Mijn linkerhand voelt ongemakkelijk, kouder dan mijn rechterhand, angsten voor migraine komen in me op, maar die leg ik naast me neer met de gedachte dat het door de drugs komt en dat het wel weg gaat. Aan het einde van de come-up was het ook over.
J. had een logbestand geopend om de trip in te beschrijven, maar na een paar regels verlies ik mijn interesse om alles te noteren. Ik wil het vooral gewoon beleven. Typen wordt ook steeds moeilijker. Het toetsenbord lijkt te golven.
20:30: De bodyload is aanwezig, maar goed te hanteren. Een sterk gevoel van veel energie hebben en er iets mee moeten doen, zoals naar buiten gaan om te wandelen is aanwezig, maar voor de veiligheid blijven we nog binnen.
Spelen met hallucinaties
21:00: Nu pieken we toch stevig. De visuals zijn misschien wel intenser met de ogen open dan met de ogen dicht. Closed-eye visuals (CEVs) zijn nu nog saai. Donkergroene en paarse outlines. Even kijken hoe ver van de kaart ik ben door naar de emoticons te kijken op het toetsenbord in Whatsapp. Bij het staren dansen de figuurtjes aardig op en neer in golfbewegingen.
Het gevoel van tijd raak ik kwijt.
Er ligt een LED-strip op tafel die een de kleuren van de regenboog toont. Op de LED-strip ligt een kunststof plaat die gesloopt hebt uit een monitor. Met een E-sigaret (Eleaf Nano en Melo 3 tank gevuld met glycerine) blaas ik rook over de plaat en de LED-strip. Met mijn handen probeer ik tornado’s te maken, wat soms ook lukt en zorgt voor een mooi schouwspel.
Verder speel ik met de rook en een laser die je in de hand kunt houden door zijn zaklamp achtige vorm. J. is verbluft door hoe alles eruit ziet en noemt me een alchemist.
We luisteren naar vrolijke (volgens J. ‘LSD-’) muziek van Grimes (Realiti en World princess part 2) en genieten intens van het geluid.
Hana klinkt ook heerlijk hemels met de ogen dicht of Mindfold blinddoek. Ik ervaar hoe geluiden gezien kunnen worden en beelden gehoord, alles lijkt één te zijn. De zintuigen smelten samen.
Misschien toch wat harder trippen
Zo’n twee uur na inname ervaarde J. een gevoel van teleurstelling. J. wilde meer en/of harder. J. raakte al aan de visuals gewend en het stoorde dat ze zonder specifiek karakter waren, heel cartoony en ‘leeg’. De closed-eye visuals waren niet interessant voor hem. Ook in deze trip was concentratie vereist voor de visuals voordat deze zich echt manifesteerden volgens J.
We besluiten te gaan mediteren met chant of bell op via YouTube. Er komen CEVs op met fractal patronen in de vorm van omlijningen van bloemen van klein naar groot komen ze dichterbij. De kleuren van de regenboog glijden over de lijntjes heen zoals de LED-strip de regenboog hue in constant veranderende beweging laat zien.
Ik krijg een spirituele ervaring van hoe bijzonder het is om te leven en dit mee te mogen maken. Een gevoel van dankbaarheid overvalt me. Ik beheers mijn emoties een beetje zodat ik niet hoef te huilen.
We kijken met een VR-bril en een gsm naar wat 360-graden VR-afbeeldingen die ik gemaakt heb met Mandelbulb3d (een fractal generatie software). De beelden zijn enorm intens en het effect van de diepte valt meer op dan wanneer je nuchter bent. Alle details lijken tegelijkertijd ervaren te kunnen worden wat overweldigend is.
Avontuur in de buitenlucht
22:30: We besluiten naar buiten te gaan. Zoals altijd op LSD en vergelijkbare stoffen is het voorbereiden een missie op zich. Heb ik alles? Eten drinken, telefoon, portemonnee? Is de kat binnen?
Na een periode van warrige voorbereiding (probeer maar eens taken uit te voeren terwijl je banana-brain hebt) is het zover, we gaan lopen. We wandelen door Maastricht richting de maas. J. leidt me door een steegje waar ik nog nooit geweest ben. We genieten van de mooie gebouwen. Langs de Maas lopen we richting een brug. We steken de brug over en wandelen door het park. Er zijn zoveel mooie scenes te zien die we vast willen leggen op foto, maar de camera kan het niet zo mooi vastleggen als dat we het zien. J. laat me allerlei mooie plaatsen zien in Maastricht zoals een huis waar het water langs stroomt met een groot waterrad. Helaas is het rad niet operatief. Even waan ik me in het buitenland. In de omgeving Maastricht gebeurt me dat wel vaker.
00:00: Boven op de Pietersberg, bij een fort, roken we nog een hasjjoint. Het is spannend want na zonsondergang mag je daar eigenlijk niet meer zijn.
J. vond de ‘pattern recognition’ na de piek nog goed merkbaar. Gebouwen hadden volgens hem iets ‘paddo-achtigs’ met merkbare extra lagen van fantasie. Verlichte gebouwen in de verte hadden iets volgens J. iets van paleizen weg en of het Las Vegas was. Ik moest aan het paleis van de introfilm van Walt Disney denken.
We zagen veel oranje lichten aan de horizon, ik dacht eerst dat het een snelweg was, maar de gebogen lijn was rondom ons, dus het moest wel de verzameling straatlantaarns zijn aan de horizon.
Onderweg naar huis door de stad merk ik hoe sterk de hasjjoint was.
De kracht van de Phenibut en Al-LAD was al wat afgenomen, maar de hasj bracht hem op bijna volle sterkte terug.
Tijdens het lopen voelde het alsof de scheiding tussen mij en mijn omgeving vervaagd werd. Ik had met momenten last van desorientatie en het voelde alsof mijn benen ontspannen in golvend water lagen en de straat het water was. Een hele bizarre gewaarwording. Een beetje meer salvia-achtige dissociatie met mijn lichaam.
Er waren momenten waarvan ik me bewust werd dat ik ze al eens eerder meegemaakt had, maar dan in een droom. Het hele gebeuren voelde dan ook voorbestemd.
3D-effecten in kunstzinnige afbeeldingen
00:30: Eenmaal thuis hebben we op de telefoons en op de tv nog wat kunstzinnige afbeeldingen en VR-beelden gekeken. Een 2D-afbeelding leek door de Al-LAD wel 3D en dat zonder hulpmiddelen! Op LSD had ik dat ook al ervaren toen ik op Boom-festival was in Portugal. De schilderijen daar leken wel 3D.
Een bepaalde afbeelding bevatte een soort bolletjes en deze leken wel naar beneden te rollen. Eenmaal nuchter heb ik die afbeelding nog eens bekeken en toen werd duidelijk hoeveel extra dingen ik erin zag die er helemaal niet echt in zitten.
J. ervaarde het als een ongelooflijk feest om gezichten, dieren en van alles te zien morphen in mijn 3D VR-plaatjes.
Ik zag in plaats van de uil die J. zag in een afbeelding eerder Jezus, hoog in de VR-afbeelding en deed alsof ik een gesprek met hem voerde.
J. ervaarde nog een paar keer de klassieke drie seconden geheugen loops, waarbij hij een punt wilde maken en midden in een zin geen idee meer had wat hij ging zeggen, vooral na de hasj. J vond zijn gedachten kraakhelder en logisch, maar ze werden volgens hem gevolgd door momenten van peilloze domheid. Ik ervaarde het niet als dom, ik begreep hem gewoon niet altijd.
Zeer interessant hoe AL-LAD meer visueel is dan LSD en minder headspace heeft.
Door de phenibut leek het alsof ik meer van een psychedelische headspace ervaarde dan J., die geen phenibut gebruikt had.
We hadden het plan om disenchantment te kijken wat tijdens de vorige trip echt vet lachen was of Rick and Morty (wat mij misschien wel te uitdagend leek), maar dat is er niet meer van gekomen. De tijd vloog echt voorbij en we hadden ook een heel onrealistisch gevoel bij de tijd. Onder invloed van psychedelische drug heeft plannen toch weinig zin omdat alles vanzelf anders loopt.
3:00: J. kreeg een flinke hoofdpijn van zijn nek tot zijn slapen waar niets tegen te doen was.
Ik probeerde nog tevergeefs mijn massagekennis in te zetten en zijn schedelrand te masseren, maar dat mocht niet baten. Ik voelde me machteloos om er iets aan te doen. Het zou naar mijn idee mogelijk door de vele indrukken komen. Het was al met al een heftige trip.
03:45: Ik werd moe, dus zijn we maar gaan slapen.
Geef een reactie