MDMA ‘liefde en begrip met een vreemde’ (tripreport)

Het is inmiddels al bijna tien jaar geleden, maar mijn eerste keer met MDMA-kristallen blijft een bijzondere herinnering. Ik heb nog nooit zo snel een intieme band met iemand opgebouwd als met de ex-vriendin van mijn beste vriend.

Leestijd: 5 – 10 minuten

De namen in dit verhaal zijn veranderd.

Ik had al twee keer eerder een xtc-pil geslikt. Maar dat wilde ik eigenlijk niet meer, zo’n pil waaraan je niet kan zien wat er in zit. Bovendien waren er op dat moment veel vervuilde pillen in omloop. Mijn beste vriend ging daarom op zoek naar het echte spul. Zijn nicht bleek een betrouwbare dealer te zijn en gaf hem een envelopje met ongeveer een gram aan bruine kristallen. Dit moest MDMA zijn. Ook wel ecstasy, of the love drug, genoemd.

Ik ging die avond langs mijn beste vriend, laten we hem even Jasper noemen. Vlak voordat ik van huis vertrok liet Jasper weten dat zijn nieuwe vriendin ook bij hem thuis was. Ze hadden sinds kort een (open) relatie en ik had haar nog niet ontmoet. Toen ik binnenkwam, stelde zijn nieuwe vriendin zich voor. “Hoi, ik ben ‘Manon’.”

Thee

We gingen even zitten, thee drinken en wat praten. Manon vertelde dat ze een kunstopleiding deed en van poëzie hield. Ze kon ellenlange gedichten van -kennelijk- bekende dichters uit haar hoofd navertellen. Het duurde ook niet lang voordat ze haar favoriete gedicht begon te citeren. Hoewel ik me niet echt op de boodschap wist te concentreren, vond ik het ritme van de woorden prettig uit haar mond komen. Ze sprak op een soort dromerige toon, waar tegelijkertijd een fantastische passie achter schuilde. Ze begon gelijk te stralen.

Manon kwam uit een piepklein dorpje onder de rook van Rotterdam. Haar moeder, nogal een zweverig tiep en net als haar dochter kunstenares, woonde daar in een zelf gebouwd huis met een grote tuin. Geld hadden ze niet. Maar wel tijd, en aandacht. Huisregels vond Manons moeder overbodig. “De grootste kracht van kinderen is hun grenzeloze fantasie. Die moet je niet beperken”, had ze zo maar kunnen zeggen.

“Dat klinkt als de ideale opvoeding”, zei ik nog. Maar Manon verzekerde me dat het helemaal niet goed was voor kinderen om alles zelf te mogen bepalen. Dat kinderen gedragsproblemen over kunnen houden aan grenzeloze vrijheid. Ik snapte het niet helemaal en wilde eigenlijk doorvragen. Maar Jasper liep weg van de tafel en kwam snel terug met het pas verkregen envelopje, om zo het gespreksonderwerp te veranderen. We waren niet eens van plan om drugs te gaan gebruiken. Maar de nieuwsgierigheid won het al snel van de planning. Ik had de twee dagen daarna toch niet zoveel te doen.

Smaak

We dipten alledrie onze vingertop in de kristallen en stopten ze in onze mond. De MDMA proefde naar heel bittere salmiak, maar dan met een vervelende metaalachtige nasmaak. Hoewel ik van de smaak bijna over mijn nek ging, vond Manon het blijkbaar lekker en bleef zelfs een tijdje op de kristallen sabbelen. Ik spoelde de drugs snel met wat water weg, waarna we besloten een rondje te gaan lopen. Dat leek ons een goed plan, want dan hoefden we niet vol spanning ergens te zitten wachten tot de MDMA begon te werken.

Ongeveer een uur lang liepen we door het dorp heen. Al die tijd dachten we niks te voelen. Maar als ik op de ervaring terugkijk, dan snap ik dat we de allereerste effecten van MDMA gewoon niet herkenden. Stiekem begon er weldegelijk een liefdevolle empathie te borrelen, en breidde de innerlijke rust zich steeds verder uit, alsof alle zorgen in de wereld eventjes niet meer bestonden.

De eerste effecten

Pas toen we bij Jaspers huis terugkwamen, merkten we dat de M begon te werken. Mijn handpalmen waren een beetje zweterig. Ik voelde een opgelaten kriebel in mijn buik alsof ik verliefd was. De innerlijke rust en kalmte begonnen bijna overweldigend te worden. Golven van een soort warme en plezierige energie stroomden door mijn lichaam, en ik leek ineens veel makkelijker te kunnen praten. De ogen van Jasper begonnen willekeurig heen en weer te bewegen zonder dat hij er controle over had. Hij kreeg het erg warm, trok zijn shirt uit en ging tevreden zuchtend op de bank zitten.

We stonden een tijdje met verbazing naar de trillende ogen van Jasper te kijken. “Kan je ze echt niet stil houden”, vroegen we nog. Ik pakte mijn telefoon om de willekeurige bewegingen van zijn oog vast te leggen. Nu weet ik dat je door MDMA de controle over de oogspieren kwijt kan raken, en dat er zelfs de medische term nystagmus of opsoclonus voor bestaat. Maar op dat moment was het fenomeen nog nieuw voor ons.

Warm

Manon begon het ook warm te krijgen en trok net als Jasper haar shirt uit. Maar daar stopte ze niet. Na haar shirt begon ze ook haar broek uit te trekken, haar bh, en vervolgens de rest van haar ondergoed. Ik keek een beetje ongemakkelijk de andere kant op. Ik kende dit meisje nog geen twee uur, maar nu stond ze ineens naakt voor me. En ze was de vriendin van mijn beste vriend. Jasper leek er niet mee te zitten. Hij bleef met trillende ogen op de bank zitten, terwijl hij zei dat ik me nergens voor hoefde te schamen. Hij verzekerde me dat hij niet jaloers was.

Ze had een prachtig slank lichaam. Haar buik was volledig plat, zonder dat ze haar zandloperfiguur was verloren. Haar egaal bruine huid scheen met een zachte glans, zoals een vrouwenhuid zo mooi kan doen. Mijn ogen gleden langzaam naar boven en, wauw. Ze had borsten waarvan ik niet weet of ik wel de juiste woorden kan vinden om ze mee te beschrijven. Met een speelse glimlach liep ze langzaam naar me toe, en legde haar handen op mijn heupen. Langzaam gingen haar handen omhoog terwijl ze op licht dwingende wijze mijn shirt mee naar boven nam.

Daar stonden we dan. Midden in de kamer, naakt, zachtjes met de muziek mee te wiegen terwijl we elkaar vast hielden. Ik ademde langzaam en diep in. Telkens wanneer ik de ademteug uitblies begon een warme golf vanuit mijn buik naar de rest van mijn lichaam uit te breiden. Op de plek waar Manons handen over mijn rug gleden, werd de warme energie enorm versterkt tot een uitbarsting van plezierige tintelingen. De golf eindigde elke keer in een tintelend gevoel in mijn vingertoppen, vlak voordat ik weer inademde.

“Vanaf dat moment wordt het allemaal een beetje wazig”

Vanaf dat moment wordt het allemaal een beetje wazig. Je moet het me vergeven, het is al jaren geleden. Hoe lang we daar gestaan hebben? Ik weet het echt niet. De tijd leek in ieder geval voorbij te vliegen. Ik weet dat we later naar buiten zijn gegaan om op de schommelbank een joint, of meerdere joints, te roken. Mijn herinnering gaat in ieder geval verder rond 05.00 uur ’s ochtends, vlak voordat de zon opkwam.

We hadden besloten om de zonsopkomst te gaan bekijken vanaf een terp aan de rand van een vlakbij gelegen natuurgebied. Manon weigerde in eerste instantie kleren aan te trekken, maar trok op aanraden van Jasper toch maar zijn leren jas aan, die tot halverwege haar benen reikte. Ze stond erop dat ze daarbij haar tien centimeter hoge naaldhakken zou dragen.

Therapie

Vanaf een bankje op de kunstmatige heuvel hadden we uitzicht op het volledige vlakke natuurgebied. Terwijl we uitkeken op de langzaam opkomende zon begonnen we over onszelf te praten. Alle schaamte was allang de deur uit gevlogen.

Manon begon te vertellen over haar vorige relatie. Ze was als 17-jarig meisje uit huis gegaan, en was bij haar vriend gaan wonen. Ze vertelde rustig tot in de meest gruwelijke details hoe hun relatie was verlopen. Haar ex was enorm dominant, agressief en dwong haar regelmatig om seks met hem te hebben.

Zo was ze op een moment in hun relatie per ongeluk zwanger geraakt. Dat kind mocht er niet komen, had haar ex bepaald. Ze moest naar een abortuskliniek om het ongeboren kind weg te laten halen. En toen ze verdrietig en verward weer van die abortuskliniek terugkwam, moest en zou ze weer seks met hem hebben.

Ik had nog nooit zo’n verhaal gehoord. Hoe kon iemand toch op die manier met zo’n prachtig meisje omgaan? Hoe haalde hij het in zijn hoofd? Met elk stukje dat Manon vertelde, leek ik me steeds beter in haar verhaal te kunnen verplaatsen. Het was net alsof ikzelf dat 17-jarige meisje was dat aan de kant van de snelweg werd achtergelaten, omdat ik even geen zin had om tijdens het rijden een pijpbeurt te geven. Alsof ik zelf de pijn en machteloosheid voelde die zij destijds had meegemaakt. Normaal gesproken zou ik totaal niet weten hoe ik op zoiets zou moeten reageren. Wat zeg je tegen iemand die net verteld dat ze jarenlang misbruikt en mishandeld is?

Maar op dat moment had ik geen last van zulke bezwaren. Hoewel ik bij elk stuk van het verhaal weer een vlaag van intens verdriet, of de grimmige machteloosheid voelde, mochten die emoties er gewoon zijn. Ik hoefde ze alleen maar te voelen. En ik heb het nooit aan haar gevraagd, maar ik kan me alleen maar voorstellen dat Manon zich precies zo voelde. Het was goed. Dit was een veilige plek. Een plek waar niks raar leek te zijn.

Begrip

We hebben daarna nog een stuk door het natuurgebied gewandeld. Manon -nog altijd op haar naaldhakken- wilde dwars door een van de koeienweides lopen. De zon stond inmiddels halverwege de hemel en de temperatuur begon steeds aangenamer te worden. Het was een mooie en zonnige dag, maar we begonnen ons een beetje brak te voelen.

Het graslandschap stond vol in bloei. Af en toe vloog een leeuwerik, of een mus, luid kwetterend voorbij. Manon liet zich lokken door de boterbloemen die tussen de grassprieten door hun zachtgele kleur lieten zien. Ze plukte er eentje en stond de bloem een tijdje te bewonderen. Jasper en ik wilden eigenlijk doorlopen. “Nee, wacht even”, zei Manon. “Precies op deze plek hoort een gele heksenkring.”

Het had iets dwangmatigs, de manier waarop ze een perfecte cirkel van bloemen probeerde te leggen. Ik heb zelf niet zoveel met symmetrie of wiskundige figuren die tot in de puntjes kloppen. Maar juist dat scheen voor Manon ontzettend belangrijk te zijn. Ze bleef dan ook trots in het midden van haar heksenkring zitten toen die af was. En op het moment dat Jasper en ik de wandeling probeerden te vervolgen, deed ze haar leren jas wijd open, zodat we geen andere keuze hadden dan nog even van het uitzicht te genieten.

De twee maanden daarna hebben we regelmatig afgesproken. Het was echt bizar hoe close we met zijn drieën waren geworden na deze ene avond. Tot ineens, na die twee maanden, de relatie tussen Jasper en Manon uit ging. Ik snap nog steeds niet helemaal waarom. Maar ik heb Manon de jaren daarna niet meer gezien. Totdat ik vorig jaar een keer langs haar huis ben gegaan. We hebben toen thee gedronken. Manon las de hele avond gedichten voor. En haar knuffel voelde nog altijd zo warm en vertrouwd als de eerste keer.