Steeds meer mensen denken dat ze ADHD hebben omdat ze bepaalde symptomen bij zichzelf herkennen. Het is belangrijk om serieus naar deze symptomen te kijken voordat je naar de huisarts gaat. Daarom deze gids over de fijne kneepjes van zelfdiagnose.
Goede zelfdiagnose, hoe doe je dat?
Door de wonderen van het internet is het steeds makkelijker om jezelf te diagnosticeren met allemaal (gekke) ziektes. Toch is zelfdiagnose niet zo onschuldig als het lijkt. Veel symptomen van ziekten komen vrij algemeen voor. Denk bijvoorbeeld aan het symptoom ‘hyperactief/druk’. Sommige mensen zijn van nature drukker/enthousiaster dan anderen, zonder dat ze ADHD hebben.
Daarnaast worden mensen vaak een beetje hypochondrisch van online symptomen lezen. Dit kan ertoe leiden dat je oprecht last denkt te hebben van bepaalde symptomen terwijl er eigenlijk niks aan de hand is. Vergelijk het maar eens met praten over hoofdluis. De kans is groot dat je tijdens dat gesprek jeuk op je hoofd krijgt.
Hoe herken je een goede/slechte bron?
Een slechte bron heeft vaak meerdere artikelen op de website staan waar je meerdere vraagtekens bij kan zetten. Denk dan bijvoorbeeld aan complottheorieën, rare wetenschappelijke bevindingen of clickbaittitels. Ook geeft een slechte bron vaak te algemene, niet-specifieke informatie die vaak op iedereen van toepassing is (een beetje het idee van een horoscoop eigenlijk). En nee, Wikipedia is geen wetenschappelijke bron.
Het is belangrijk om na te gaan waar de informatie uit je bron vandaan komt. Zo zijn wetenschappelijke artikels en rapporten van overheidsinstellingen meestal een goede bron. De informatie die wordt gegeven is vaak uitgebreid, en staat vol met jargon. Er staat dan niet alleen een lijst van verschillende symptomen, maar ook een uitleg over de samenhang van die symptomen.
Niet doen
- Denken dat je ADHD hebt enkel omdat je druk bent
- Denken dat je ADHD hebt enkel omdat je je soms slecht kan concentreren
- Jezelf diagnosticeren aan de hand van slechte (Amerikaanse) websites en fora die vol zitten met mensen zonder officiële diagnose
Wel doen
- Mijn vorige blogpost lezen over de meest voorkomende symptomen en misvattingen
- Begrijpen dat sommige niet ADHD-ers gewoon drukker zijn dan anderen
- Onthouden dat niet iedereen zich altijd, even goed kan concentreren
- Beseffen dat ADHD meer dan één symptoom is
- Wetenschappelijke artikelen lezen (wetenschappelijke tijdschriften, pubmed)
- Sites van overheidsinstellingen raadplegen
- Praten met mensen die een officiële diagnose ADHD hebben
Ik heb m’n huiswerk gedaan, hoe moet ik nu verder?
- Bespreek symptomen met je omgeving
Oké, je hebt goed je huiswerk gedaan en goede bronnen gevonden. Schrijf voor jezelf de redenen, waarom jij ADHD denkt te hebben op. Bespreek dit vervolgens met je ouders, je wederhelft, je beste vriend(in), je baas, je collega’s, medestudenten, etc. Vraag of zij jou hier ook in herkennen. Niet iedereen ziet jou in dezelfde omgeving, dus denk wel na over welke symptomen je aan wie voorlegt. Je ouders weten niet hoe jij je op de universiteit gedraagt, bijvoorbeeld.
- Breng een bezoekje aan de huisarts
Als je alles goed hebt doorgesproken met je omgeving, wordt het tijd om de volgende stap te zetten richting een diagnose. Ga met jouw briefje naar de huisarts en geef aan waar je last van hebt. Als hij/zij vindt dat je een punt hebt, kan je een verwijs krijgen naar een psychiater/specialist. Let wel op dat je naar een goede psychiater/specialist gaat, omdat je alleen op die manier het beste geholpen kan worden.
- Het belang van een goede specialist
Veel psychiaters laten je wat vragenlijsten invullen en aan de hand daarvan gooien ze vrijwel iedereen vol met methylfenidaat (Ritalin, Concerta) waarna ze doorgaan naar de volgende patiënt. Dit is niet oké! Behandeling is veel meer dan enkel medicijnen en velen zijn dan ook gebaat bij therapie. Daarnaast werkt methylfenidaat niet voor iedereen het beste en worden vaak veel te snel, veel te hoge dosissen voorgeschreven. Een goede specialist of psychiater neemt de tijd om jou te leren kennen en geeft je niet na één sessie meteen medicijnen. Misschien wil hij/zij wel eerst ook een gesprek met jou en je wederhelft en/of je ouder(s)/verzorger. Sla dit dan ook niet af, het gaat immers om je gezondheid.
Daarnaast hebben veel ADHD-ers ook nog last van iets anders (depressie, angststoornis, etc.). Des te belangrijker is het om een goede specialist te hebben die dit kan herkennen en je goed kan coachen om te kampen met de problemen die je ondervindt. In dit soort gevallen zijn enkel pillen echt niet de oplossing en zal je serieus hulp moeten krijgen.
Nadelen van het hebben van een stempel
Voordat je naar de huisarts gaat, moet je jezelf bedenken of je voor de rest van je leven een stempel ‘ADHD’ op je medische dossier wil hebben staan. Voor sommigen maakt het niet uit, maar voor anderen wel. Daarnaast zijn er erg veel mensen met vooroordelen, helaas. Hierdoor is het soms erg lastig om met bepaalde mensen in je omgeving (collega’s, ouders, baas) te praten over je diagnose. Bedenk daarom goed met wie je je klachten wel en niet bespreekt.
De weg van ‘ik denk dat ik ADHD heb’ tot een stempel waarop staat dat je ADHD hebt is lang en voor sommigen ook erg zwaar. Bereid je er dan ook op voor dat je deze diagnose niet binnen een week hebt. Mocht je steun zoeken of vragen hebben, onze Facebook groep staat altijd voor je klaar.
In contact komen met (andere) ADHD-ers?
Changing Perspective
Reddit