DMT ‘intentie zonder communicatie’ (tripreport)

Al een jaar of 3 of 4 heb ik geprobeerd DMT te roken/vaporizen, maar tot gister aan toe altijd met slechts halve resultaten. Het beste effect was tot nu toe het roken van Changa, een mix van DMT en MAO-remmers, waardoor het een stukje makkelijker wordt om een actieve dosering binnen te krijgen. Hier kwam ik in een simpele, donkere wereld terecht, waarbij neon-gekleurde lijnen ruimtes afbakenden en vreemde figuren me iets toonden. Dit was altijd wel een leidraad in tot nu toe bijna al mijn DMT-‘trips’.

Zo ook gisteravond. Eerder op de dag had ik 1 gram phenibut genomen, wat bij mij alle nervositeit die ik doorgaans wel eens ervaar wegneemt. Dit heeft zeker invloed gehad op de voorbereiding en effecten van de doorbraak. Ik had zo’n 40 mg DMT afgewogen en deze in mijn pijpje (The Machine) geladen. Op de achtergrond stond rustige ambient op en ik probeerde de DMT te verhitten via een andere hoek dan dat ik normaal probeerde. Er was meteen resultaat; veel grotere wolken damp zag ik verschijnen in het flesje en ik nam een diepe teug die ik zo lang mogelijk inhield en zo goed als geen damp meer werd uitgeademd. Lichte spanning was merkbaar over mijn gehele lichaam, en ik begon een tweede hit te nemen. Aan het einde hiervan was ik al flink aan het trippen: ik keek naar mijn hand aan het pijpje, die uiterst gedetailleerd en interessant was. De rest van de objecten in de kamer kregen een soort aura-achtige rand van patronen om zich heen die langzaam naar een punt leken te trekken.

Toen besloot ik nog een goede trek te nemen, de derde hit schijnt de sleutel te zijn voor een doorbaak, en ik was vastbesloten door te zetten. Ik ademde in en traag weer uit en besloot mijn ogen dicht te doen omdat de visuals nogal rommelig werden. Meteen was ik aanwezig in een ruimte of wereld die bestond uit felgekleurde en scherp gedefinieerde amoebe-achtige patronen, die op het ritme van de muziek langs elkaar bewogen, wat er voor zorgde dat het totale oppervlakte van wat ik zag ermee werd bedekt. Het was mogelijk om ‘in te zoomen’ op deze patronen, wat er voor zorgde dat ik nog meer dergelijke patronen zag. Ondanks dat dit ‘slechts’ patronen waren, werd mij op een bepaalde manier duidelijk gemaakt dat het hier ging om een soort samenleving, maatschappij of andere vorm van organisatie. Een duidelijke aanwezigheid van iets mannelijks en iets vrouwelijks, het voelde als een stel ouders, wisten dit over te brengen, maar zonder taal of andere manier van conventionele communicatie, het was puur een gevoel.

Lichamelijk was ik gevoelsmatig ontzettend warm geworden, en er ging een vreemde trilling door mijn lichaam, die erg zwaar voelde en in de bank werd gedrukt. De spanning die ik voelde ebde weg toen ik op mijn ademhaling ging letten, die toen weer regelmatig werd. Er leek ook iets aanwezig voor mijn gezicht, alsof er iemand met een hand net 1-2 centimeter voor mijn gezicht bewoog. Het geheel moest zo’n 5-10 minuten geduurd hebben, maar gevoelsmatig kon het zowel korter als langer hebben geduurd. DMT is toch een veel fascinerender stofje dan ik dacht dat het was, en echt een atypische psychedelische ervaring waarbij ik puur te gast lijk te zijn, in plaats van de persoon die aan de knoppen draait en de patronen tekent.