In mijn drugslade ligt al een tijdje een zak MDAI op me te wachten. Een thuisfeestje in Amsterdam lijkt me een prima gelegenheid om deze namaakecstasy eens van stal te halen.
Ik weeg alvast mijn dosis af voordat ik van huis vertrek. Ik had al een tijdje zitten twijfelen hoeveel ik nou precies mee zou nemen. Online verslagen wisselen een beetje tussen de 100 en de 200 milligram MDAI per avond. Het lijkt me een goed plan om maximaal 200 milligram MDAI mee te nemen. Dan kan ik in ieder geval niet te veel nemen. Die 200 milligram verdeel ik over vier losse capsules, zodat ik later nog kan besluiten om wat meer of minder te nemen.
Ik doe nog mijn best om niet te vroeg te komen op het huisfeest, maar dat mislukt compleet. Als ik arriveer is de helft van de bewoners, een flinke groep anti-krakers, nog hun kostuum aan het passen. Maar ach, wat zou het. Er zitten al wat mensen gezellig in de gang te borrelen. Dus ik sluit me gewoon bij hen aan.
De eerste twee capsules
Het is ongeveer 23.00 uur ’s avonds als ik, een beetje stiekem, op de bank naast de dansvloer twee van de vier capsules uit het zakje probeer te vissen. Honderd milligram lijkt me een goed begin om deze avond eens mee te beginnen. Ik steek de capsules in mijn mond en spoel ze weg met wat ananassap. De capsules heb ik nog niet half doorgeslikt, of ik sta alweer overeind te dansen op wat techno die een dj in de keuken aan het draaien is.
Na ongeveer een half uur beginnen de allereerste effecten voelbaar te worden. Ik voel een soort warme gloed door mijn lichaam stralen, die me al te bekend voorkomt. Het lijkt heel erg op de warme golven die je door je lichaam voelt lopen als je MDMA hebt genomen. Toch voelde het net wat anders. Normaal denk ik ‘ik houd van (..)’ als ik de eerste effecten voel binnenkomen. Van MDMA krijg ik in ieder geval een bijna onweerstaanbare drang om mijn liefde voor personen, objecten of gebeurtenissen te uiten. Maar die haast dwingende gevoelens missen nu, hoewel ik wel dezelfde bodyload voel.
Op de dansvloer kom ik een maatje tegen die ik sinds een vorig festival niet meer heb gezien. We staan wat te praten als hij me uitnodigt om verder te chillen op zijn kamer.
Als we bij hem op de bank zitten merk ik dat praten wel lekker gaat. In de ruimte zitten mensen die wat andere middelen op hebben. Het geeft gelegenheid de drugs eens te vergelijken. Een jongen die 4-FA op heeft, voelt nog wel iets meer de aandrang om zijn stemgeluid te laten horen, dan dat ik dat voel. Op momenten dat er geen speld tussen zijn monoloog te krijgen is, luister ik aandachtig, opgewekt en kalm. Alles is cool. Maar als ikzelf de kans krijg om wat te zeggen, dan doe ik dat graag.
De roes kan nog wel wat sterker
Toch kan de roes nog wel wat sterker, besluit ik. De bodyload is voelbaar, maar niet overweldigend. Ik voel me kalm en empathisch, maar ook niet overtuigend vrolijk of energiek. Dus hup, ik gooi nog een capsule met 50 milligram MDAI erbij. Ik ben benieuwd wat dit spul verder nog allemaal kan.
Een half uur verder beginnen mijn ogen ineens lichtjes heen en weer te trillen. Hee, dit komt weer bekend voor. Je krijgt hetzelfde als je veel MDMA neemt. Maar ook deze ervaring lijkt weer net iets anders. Ik ben veel minder vaag dan ik anders zou zijn. Gedachten blijven helder, coherent en ongedwongen. Tegelijkertijd heb ik wel dat lome en warme gevoel van lekker in de kussens verdwijnen. We blijven een tijdje kletsen op de bank in de kamer. Maar na twee uur in de kamer besluit ik dat het weer tijd is voor muziek. Ik ga naar de keuken annex dansvloer.
Toch tref ik niet helemaal de sfeer aan die ik had gehoopt op de dansvloer. Het is merkbaar dat anderen inmiddels ook hun drugs hebben ingenomen. Daardoor hangt er ook niet meer echt een gezellig samenhangende sfeer. Het is meer een individueel spaceuurtje. Daar heb ik ook niet helemaal zin in.
Als ik wat verder loop kom ik een vriendin tegen op de gang. Ik was eigenlijk voor haar naar het feestje gekomen, maar we hebben nog niet heel uitgebreid gepraat. Dit lijkt een goed moment.
Zij heeft een xtc-pil geslikt. Alweer een leuke vergelijking dus. Tijdens het gesprek is het wel te merken dat we allebei wat op hebben. De verschillen tussen MDMA en MDAI worden lekker duidelijk. Haar xtc-pil lijkt veel dwingender; gevoelige onderwerpen komen als vanzelf naar boven. Terwijl ik misschien wat tactischer het gesprek voer. Ik kan mezelf loskoppelen van wat ik voel, en die vaardigheid pas ik toe om onszelf eens even flink te analyseren.
Ondanks mijn geanalyseer is het vooral gezellig. We kennen elkaar al lang maar hebben elkaar meer dan een jaar niet gesproken. Veel in te halen dus, en de uren vliegen weer voorbij.
Het is in haar kamer als ik de laatste 50 milligram erbij pak. 200 mg op een avond lijkt inderdaad wel een mooie dosis te zijn. Ongeveer een half uur na de capsule gaan mijn ogen weer een klein beetje trillen. Het voelt wel prettig. Gelukkig ben ik nog altijd redelijk helder in mijn hoofd.
Nog een 2C-Beetje
Ik blijf tot een uurtje of 06.00 een beetje doorpraten en feesten. Tegen die tijd begint de laatste dosis MDAI uit te vlakken. Ik kan nu kiezen: nuchter worden, of er nog een 2C-Beetje tegenaan gooien. Met MDMA vind ik dat altijd heerlijk combineren, als je de 2C-B inneemt vlak voordat de M uitwerkt. Ik heb nog een geteste pil van 15 milligram 2C-B in mijn zak zitten. Het is niet de meest verstandige keuze. Maar het lijkt me wel leuk om direct een ‘Shulgintje’ te doen met MDAI.
Langzaamaan begint het warme gevoel van de MDAI over te lopen in een soepele trip. In mijn gezichtsveld beginnen steeds meer visuals te ontstaan. Ik sta in de keuken te dansen en de dj is echt vet. Hij staat op deze vroege zaterdagochtend veel te lekker te draaien. Maar dat kan ook de 2C-B zijn. Die zorgt er altijd voor dat muziek een stuk beter klinkt.
Even later zit ik in een van de kamers weer verder te kletsen. Inmiddels heb ik wel wat meer last van verwarring. Ik raak de draad van het gesprek soms kwijt. Af en toe weet ik halverwege een zin niet meer wat ik aan het zeggen was.
Het begint ook al laat te worden. Het is al half negen. De treinen rijden weer naar huis. En ik vind het altijd heerlijk om met een 2C-B’tje in de trein weg te spacen. Je bent wel wakker, alle informatie komt gewoon binnen, maar ik hoef het alleen maar mee te maken. Er ontstaat een haast gedachtenloze naar binnen gekeerde space die me in staat stelt om even objectief te kijken naar wie ik ben. En een trein is een ideale gelegenheid om zo even na te denken terwijl de omgeving voorbij flitst.
De volgende dag
Zaterdag slaap ik van 09.00 tot 17.00 uur. Dat is prima een 8 uur slaap, alleen een beetje onhandig tijdstip. Als ik wakker word, valt de kater reuze mee. Ik ben niet helemaal topfit, maar dat was ik ook niet geweest als ik alleen water had gedronken op het feestje.
De dag erna, zondag, merk ik toch wel dat er iets van een kater is. Ik heb gewoon wat minder puf dan normaal. Toch heb ik niet echt een dip. Ik ben niet verdrietig, bijvoorbeeld. Ik heb ook geen last van zo’n ‘ik heb echt nergens zin in’ humeur. Dat kan ik na MDMA wel hebben, als ik er een hele avond op doorga. Maar als ik mijn MDMA-inname beschaafd houd (80 – 120 milligram) dan is de kater ongeveer vergelijkbaar met wat ik nu voel.
Extensie en commentaar
Ik was blij verrast door MDAI. Eigenlijk voelt het precies hetzelfde als MDMA, maar dan zonder de dwingende liefdevolle gevoelens. Begrijp me niet verkeerd, die dwingende liefdevolle gevoelens kunnen heel fijn en nuttig zijn, bijvoorbeeld om diepe gesprekken over relaties te houden. MDMA is ideaal om met je liefdespartner thuis te nemen en helemaal in elkaar te verdwijnen. Maar een feestje is niet zo’n gelegenheid. MDAI mist precies de component die MDMA zo dwingend maakt, waardoor ik het eigen geschikter feestmateriaal vind.
2C-B en MDAI gaan een synergie met elkaar aan. De combinatie van beide middelen doet wel iets meer dan wanneer je ze beide los zou nemen. Toch is MDMA + 2C-B wel wat ‘magischer’. Die combinatie, ook wel liefkozend ‘shulgintje’ genoemd, is bijna een garantie voor nieuwe inzichten over jezelf. Ook hier is weer te merken dat MDAI gewoon wat minder dwingend is op emotioneel vlak. Dat is dus best aardig voor een feestje. Maar als je diepgang zoekt in je drug dan kan je het beter op MDMA houden.
Echt ziek zoveel zooi je nodig hebt om een leuke avond te hebben. Heb in mijn leven al zoveel mensen gezien die dachten dat gebruiken gewoon voor de lol kon. Uiteindelijk ken ik niemand voor wie het goed is afgelopen. Als je jong bent gaat het nog maar uiteindelijk is het gewoon voor 9 vd 10 het begin vh einde.
Bedankt voor het constructieve commentaar. De statistieken kloppen alleen niet helemaal met wat er door verschillende wetenschappelijke kennisinstituten wordt gerapporteerd. Als je het aantal ooit-gebruikers legt naast het aantal mensen dat zich uiteindelijk meldt bij de verslavingszorg dan kom je eerder op een getal van 1 op 10. Dus grofweg tien procent van de mensen die ooit experimenteert met middelen zoals cocaïne of speed, die ontwikkelt uiteindelijk problematische gebruikspatronen. Overigens zijn die problematische gebruikspatronen niet ‘het einde’. Hoewel het lastig is, kunnen mensen die kampen met een verslaving ook weer stoppen. Daar is wel vaak intensieve hulp bij nodig en de behandelingen zijn doorgaans niet erg succesvol. Dus het is zeker een situatie waar men voor moet waken.
Dat betekent dus wel dat er een zeker risico zit aan gebruik van dit soort middelen. Overigens is van MDAI niet bekend of het ook leidt tot dergelijke verslavingsrisico’s omdat het gaat over een nieuwe psychoactieve stof waarover zeer weinig bekend is.
Daarnaast vraag ik me af of u ook dezelfde comment zou plaatsen onder een verhaal van iemand die tijdens het kerstdiner een glas wijn nodig heeft om zijn/haar familie te verduren, of werknemers die pas gezellig met hun collega’s gaan kletsen op het moment dat de werkgever op vrijdagmiddag een krat bier tevoorschijn tovert.