Ik ben ongeveer halverwege mijn anti-verslavingskuur en het valt me zwaar. Het moment dat ik écht ga stoppen kruipt dichterbij, maar ik blijf het uitstellen. Het zal de verslaving wel zijn.
Vol enthousiasme was ik begonnen aan de Champix-kuur, het anti-verslavingsmiddel dat de dokter nog met een anti-depressivum had vergeleken. Ik moest volgens de apotheker langzaam een spiegel opbouwen, dus nam ik eerst 1 kleine pil ’s ochtends. Uiteindelijk moest ik ‘tweemaal daags’ een grotere pil doorslikken. Er was alleen één probleem. Ik werd kotsmisselijk van die dingen.
Pepkater
Man, wat voel ik me kut. Het is net alsof ik flink heb doorgehaald aan de speed, maar dan zonder de leuke herinneringen van een nacht lang jezelf misdragen. Mijn hoofd werkt traag, ik heb nergens zin in, als ik honger heb voelt dat gewoon als buikpijn en ik doe bijna elke dag een middagdutje. Het ergste is dat ik niet eens meer van roken kan genieten. Ik weet eigenlijk niet of dat een voordeel, of juist een nadeel is.
Ik had van te voren al wat over de werking van Champix opgezocht. Tijdens die zoektocht had ik het één en ander gevonden over het werkingsmechanisme. De werkzame stof uit het medicijn, varenicline, zorgt er kortgezegd voor dat slechts 30 – 60% van de gebruikelijke dopamineprikkel doorgegeven kan worden. Dat is zegmaar precies wat er aan de hand is tijdens een pepkater, of wanneer je een tijdje niet rookt. Normaal zou tabaksrook de blokkade van de gelukssignalen opheffen. Maar varenicline blijft de weg versperren, zodat nicotine nergens zijn uitwerking kan doen.
Rookgenot weg
‘Het werkt een beetje als een anti-depressivum’, zei de dokter. Zijn uitleg blijft in mijn gedachten rondspoken. Ik denk dat hij eigenlijk ‘depressivum’, dus zonder de ‘anti-’, heeft bedoeld. Ik vind het maar verwarrend spul, die Champix. Je wil graag stoppen met roken, maar dan moet je eerst 8 dagen doorroken voordat je het mag proberen. Ondertussen voel je je veel slechter dan wanneer je cold-turkey zou stoppen, en kan je niet eens van het roken genieten. Ik neem elke keer één hijs van een shagje en druk het dan alweer uit. Bah.
Hoewel Brandaris niet meer lekker is, heb ik nog wel zin om te roken. Ik ben daarom maar overgestapt op pakjes sigaretten. Die zijn sneller op dan een heel pak shag, zodat ik elke dag opnieuw kan besluiten om er volledig mee op te houden. Want zo gaat dat. Zo lang ik nog tabak in de buurt heb ga ik in ieder geval niet stoppen.
Stoppen uitstellen
Ergens tussen de 8e en 14e dag moet ik stoppen met roken. Dan zou ik een voldoende sterke spiegel van het depressivum opgebouwd om geen ontwenningsverschijnselen van tabak te moeten meemaken. In het begin vind ik het nog vervelend dat ik moet wachten voordat ik ‘mag’ stoppen met roken. Maar naarmate de dagen verstrijken blijf ik het moment dat ik echt stop uitstellen. De angst voor het stoppen wint het nog eventjes.
Ik kijk nog eens naar mijn pas aangeschafte boek De Opluchting van Jan Geurtz. De ondertitel van het boek is ‘In één dag van het roken af’. Mooi belofte. Maar zal het echt zo zijn? De achterkant van het boek gaat zelfs nog een stuk verder. Volgens Geurtz kan je stoppen met roken ZONDER ontwenningsverschijnselen.
Ik prik een dag tussen de 8e en 14e dag van mijn Champixkuur. Op die dag ga ik niks anders doen dan De Opluchting lezen, zelfs geen Changing Perspective. Het zal mij benieuwen hoe het boek valt.
In het volgende blog meer over De Opluchting van Jan Geurtz.