In de gigantische tuin van een vriendin heb ik voor het eerst 5-MeO-MiPT geprobeerd. Ik kreeg last van een flinke bodyload, maar toch heb ik een relaxt dagje gehad in de buitenlucht.
Ik kwam een hele hoop positieve tripreports tegen, toen ik vooraf wat aan het lezen was over deze stof. Mensen lijken over het algemeen blij verrast met dit atypische tripmiddel, waarvan je niet zo in de war raakt en waarvan je ook niet zoveel visuals krijgt.
Moxy is moeilijk te doseren
5-MeO-MiPT is een entactogeen psychedelicum dat voor het eerst gesynthetiseerd is door de bekende chemicus Alexander Shulgin. In zijn boek PIHKAL schrijft hij ervaringen op van verschillende mensen die hebben geëxperimenteerd met ‘moxy’, zoals de stof liefkozend genoemd wordt.
Omdat Pasen en de internationale cannabisfeestdag 4-20 dit jaar samenvielen, leek het ons een goed plan om eens een nieuw psychedelicum uit te proberen. De keuze viel al snel op moxy. Die zou wel goed bevallen voor een dagje chillen in de tuin met prachtig weer, dachten we.
Het probleem is dat moxy een vrij potent stofje is. Zes tot acht milligram is een prima dosis, zo lezen we in PIHKAL. Maar veel weegschalen zijn niet zo accuraat dat ze een dergelijke hoeveelheid betrouwbaar kunnen afwegen. Er zijn dan ook een hoop mensen die klagen over een flinke bodyload, omdat ze (per ongeluk) veel meer moxy hebben genomen.
Om de hoeveelheid wat betrouwbaar af te meten, heb ik 41 milligram opgelost in 41 milliliter demi-water. Met behulp van een glazen pipet kon ik daardoor vrij gemakkelijk de juiste dosis afmeten.
Chillen in de schaduw
We zaten lekker in de schaduw op de patio naast de vijver toen ik de 5-MeO-MiPT erbij pakte. Ik ging voor 8 milligram. Susan wilde iets minder: 6 milligram. Die hoeveelheid losten we op in een glas aardbeiensmoothie, die we langzaam opdronken gedurende ongeveer een half uur.
Binnen een kwartier begin ik een zekere high te voelen. Het is lastig te omschrijven, maar het is een soort waas die ik voel. Kleuren worden ook veel feller en ik word gevoeliger voor schaduwen op de tuintegels.
Tegelijkertijd begint mijn buik ook een beetje te rommelen. Het voelt alsof ik een steen heb ingeslikt en mijn maag extra zuur aanmaakt om dat ding te verteren. Mijn darmen kruipen als overactieve slangen een beetje rond in mijn buik. Echt prettig voelt het allemaal niet.
We zitten een beetje te kijken naar verschillende soorten kikkers in de tuin. Er blijken ook drie vissoorten door het water te zwemmen, iets wat Susan nog niet eens wist. Ze woont hier nog niet zo lang en ze dacht dat de vijver leeg was.
Nikszeggend effect
Na een uurtje wordt de misselijkheid wat minder. Maar het lichamelijke ongemak gaat de hele trip niet echt weg.
We zitten gezellig te kletsen in tuinstoelen die we in de schaduw hebben gezet. De zon is toch een beetje te warm. We raken regelmatig de draad van het gesprek kwijt. Het is lastig de juiste woorden te vinden voor wat we willen zeggen. Toch hebben we zelf niet het idee dat we erg verward zijn. We kunnen gewoon niet op de juiste woorden komen en we zijn snel vergeten waar precies we het over hebben.
Ik ben eigenlijk een beetje teleurgesteld in het effect van 5-MeO-MiPT. Ik ben wel duidelijk onder invloed. Het is een soort waas, maar ik kan mijn vinger er niet op leggen. Om in Shulgin-termen te spreken, heb ik wel het idee dat ik een +++ meemaak, of op zijn minst een volle ++. Toch zijn de visuals minimaal: vooral wat fellere kleuren. Als ik heel erg oplet dan bewegen er ook wat schaduwen heel zachtjes heen en weer. Van een entactogeen effect merk ik niet zoveel. Ik heb niet het idee dat ik openhartiger ben dan normaal en ik ben ook niet overdreven sociaal. Ik heb gewoon niet echt een uitgesproken ervaring.
Eten, blowen en slapen
Pas rond 20.00 uur ’s avonds, ongeveer vijf uur nadat we de moxy hebben ingenomen, beginnen we een beetje trek te krijgen. De sterkste effecten zijn nu voorbij. In de tussentijd hebben we met zijn tweeën een half bakje druiven gegeten. Echt zin in eten had ik niet, vanwege het oncomfortabele gevoel in mijn buik. Daardoor voel ik me nu wel een beetje uitgeblust. Mijn buik rommelt, maar dit keer omdat ik wat moet eten.
Vlak voor het eten steek ik nog een vaporizer aan met wat wiet. Bij veel andere tripmiddelen word je niet echt stoned, maar gaat de trip gewoon wat harder en meer verwarrend. Met dit spul is het anders. Wiet versterkt niet alleen de effecten van 5-MeO-MiPT. Ik voel de stonedheid er ook nog goed doorheen. Ik word eventjes wat minder spraakzaam en ben een beetje suf.
Tegen het einde van de avond ga ik naar huis. Ik had verwacht al veel eerder nuchter te zijn. Maar de laatste effecten blijven nog een hele tijd doorsluimeren. Als ik om 01.00 uur probeer te slapen, dan lukt dat nog altijd niet direct.
De volgende dag ben ik een beetje moe, want ik heb net te kort geslapen. Verder heb ik geen kater. Toch twijfel ik of ik de volgende keer nog een hogere dosis wil uitproberen. Misschien zijn de psychedelische effecten dan interessanter. Maar de bodyload kan ook vervelender worden.
Geef een reactie